Pokaż wiadomości
16
Sprawy bieżące / Odp: [Police] ZCH Police
« dnia: Września 20, 2020, 12:26:39 »Prowokacja. Oczywista oczywistość, że system ten co jest jest nieporównywalnie korzystniejszy dla organizmu człowieka. 30 lat pracy w ruchu ciągłym że zmiennymi porami na sen zabiera kilka lat życia. Dlatego dwie nieprzespane noce są mniej dewastujące organizm niż cztery. Ja to mam prośbę od siebie- nie dajcie się prowokować bo to niepotrzebne emocje.Zgadza się, że praca na 5 BOP jest dużo zdrowsza dla organizmu człowieka. Ci co pracowali na 4 BOP i teraz pracują na 5BOP na pewno to potwierdzą. Jeżeli to Pani zasługa i pani Związków, to chwała Pani za to. Najgorzej pracę na 4BOP odczuwali na pewno operatorzy sztaplarek przy załadunkach i rozładunkach. Chyba to tam jest najcięższa praca w ogóle w tej firmie. Jeżeli się mylę, to można zrobić sondaż, kto by chciał tam pracować przy załadunkach i rozładunkach. Tam na nudę raczej narzekać nie powinni ci, co lubią ciężką pracę.
Post Merge: [time]Sierpień 20, 2020, 21:47:48 [/time]
http://mzzprc-przyjazn.com.pl/praca-zmianowa-2/celowosc-skrocenia-czasu-pracy/
Post Merge: [time]Sierpień 20, 2020, 21:51:48 [/time]
Tutaj rozwinięcie zamieszczonego linku:
Międzyzakładowy Związek Zawodowy Pracowników Ruchu Ciągłego w JSW KOKS S.A.
– Celowość skrócenia czasu pracy
Celowość skrócenia czasu pracy
ekspertyzaOd autorów
Niniejsza ekspertyza została opracowana na zlecenie Ogólnokrajowego Zrzeszenia Związków Zawodowych Pracowników Ruchu Ciągłego przez zespół autorów reprezentujących trzy placówki naukowo badawcze: Zakład Ergonomii Katedry Medycyny Pracy i Chorób Środowiskowych Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Zakład Fizjologii Pracy i Ergonomii Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera, Zakład Ergonomii Centralnego Instytutu Ochrony Pracy – Państwowego Instytutu Badawczego.
Opracowanie zawiera uzgodnione przez wymienione jednostki merytoryczne stanowisko dotyczące zasadności zmniejszenia wymiaru czasu pracy pracowników zatrudnionych w ruchu ciągłym.
Streszczenie
Praca zmianowa obejmująca porę nocną stawia duże wymagania organizmowi pracownika. Wynikają one z konieczności działania wbrew naturalnemu rytmowi zdolności do wysiłku i ciągłej adaptacji do zamiennych pór aktywności dyktowanych przez system zmianowy. Powoduje to stan stałej desynchronizacji wewnętrznej (rozprzężenie rytmów funkcji biologicznych), co niesie ze sobą konsekwencje w postaci zmniejszonej niezawodności, obniżonej jakości pracy, zwiększonej podatności na wypadki, większego kosztu fizjologicznego, zaburzenia procesów odnowy oraz zmęczenia chronicznego.
Praca zmianowa jest wysoce obciążająca dla pracownika niezależnie od charakteru wykonywanych zadań. Zmęczenie pracą nocną jest zawsze większe od zmęczenia pracą dzienną. Ponadto praca w ruchu ciągłym związana jest najczęściej z obsługą procesów technologicznych, których przebieg łączy się z występowaniem wielu czynników szkodliwych i uciążliwych, co dodatkowo zwiększa obciążenie pracowników.
Nie będąc bezpośrednią przyczyną konkretnej jednostki chorobowej, praca zmianowa noże sprzyjać występowaniu różnych stanów patologicznych lub nasilać je. Praca zmianowa wpływa destrukcyjnie na społeczne funkcjonowanie pracownika — osłabia więzi rodzinne, utrudnia udział w życiu społecznym.
Ponieważ praca zmianowa, szczególnie w ruchu ciągłym, jest związana z większym kosztem fizjologicznym i społecznym, jest bardziej męcząca i potencjalnie szkodliwa, oraz stwarza gorsze możliwości wypoczynku niż praca wyłącznie dzienna — czas pracy pracownika zmianowego powinien mieć niniejszy wymiar niż czas pracy pracownika dziennego. Takie rozwiązanie zostało zastosowane w wielu krajach europejskich. Jednak nie jest możliwe kategoryczne i jednoznaczne ustalenie optymalnego tygodniowego, miesięcznego czy rocznego wymiaru czasu pracy pracownika zmianowego.
Istoty uciążliwości pracy w ruchu ciągłymi nie da się wyeliminować, z pewnością jednak wszelkie formy kompensacji i prewencji negatywnych skutków zmianowości, w tym „zmniejszenie indywidualnej dawki” pracy nocnej są krokiem we właściwym kierunku.
Odpowiednio ukształtowany system zmianowy powinien nie tylko w jak najmniejszym stopniu ingerować w naturalną rytmikę organizmu pracownika, ale również zapewniać mu w ciągu zmian roboczych, dni, tygodni i lat odpowiedni pod względem ilościowym i jakościowym wypoczynek.
Odpowiadając na pytanie postawione przez Ogólnokrajowe Zrzeszenie Związków Zawodowych Pracowników Ruchu Ciągłego, dotyczące zasadności skrócenia tygodniowego wymiaru czasu pracy, możemy stwierdzić na podstawie analizy stanu wiedzy na ten temat oraz własnych doświadczeń, że takie postępowanie jest uzasadnione z naukowego punktu widzenia.
Należy stanowczo podkreślić, że skrócenie czasu pracy nie może być traktowane, jako jedyny i wystarczający sposób ograniczenia niekorzystnego wpływu pracy zmianowej w ruchu ciągłym na kondycję psychofizyczną, samopoczucie, zdrowie i funkcjonowanie społeczne pracowników zmianowych. Równolegle powinny być podejmowane inne działania mające na celu dostosowanie form organizacyjnych pracy zmianowej do psychofizjologicznych możliwości człowieka, a więc zadbanie o odpowiedni kierunek i szybkość rotacji zmian, godziny rozpoczynania i kończenia zmian roboczych, rozkład i rodzaj przerw dostosowany do typu pracy i warunków, w jakich jest wykonywana. Wskazane są takie działania w zakresie promocji zdrowia oraz edukacja pracowników dotycząca sposobów minimalizowania skutków pracy nocnej i zmianowej. Tylko takie kompleksowe podejście do problemu pracy w ruchu ciągłym może przynieść oczekiwane efekty.
Korzyści płynące z optymalizacji systemu zmianowego dotyczą zarówno pracowników (mniejsze zmęczenie, poprawa zdrowia, lepszy sen, większe możliwości zaspokajania potrzeb indywidualnych i ogólnie — większa satysfakcja z pracy), jak i pracodawców (większa wydajność, zmniejszenie absencji, fluktuacji i wypadkowości, lepsza postawa pracowników wobec firmy).
To jakieś kpiny. Nie dość, że ludzie robią za kogoś robotę, segregując odpady, to jeszcze za to mają płacić