Sterylizacja!

[tatankas]

Sterylizacja bezdomnych kotek oraz eutanazja ślepych
miotów kociąt i szczeniąt.
Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami w Polsce Koło w Policach informuje osoby dokarmiające dziko żyjące bezdomne koty o możliwości bezpłatnych sterylizacji kotek oraz bezpłatnej eutanazji ślepych miotów kociąt i szczeniąt w gabinecie weterynaryjnym:

Police, ul Roweckiego (przy placu zabaw) lub Siedlice, ul. Policka 8 A, lekarz weterynarii Tomasz Sadłowski, tel. 604 217 108

Na zabieg należy umówić się osobiście lub telefonicznie

Sterylizacje kotek oraz eutanazja ślepych miotów są finansowane ze środków gminy Police.

W razie konieczności istnieje możliwość wypożyczenia klatki do transportu zwierzęcia lub klatki-pułapki do wyłapania kotek nieufnych: tel. 517 910 923
__________________________________________________________________________________________________________

 Bezdomność wśród zwierząt

    Jak brzmi definicja bezdomnego zwierzęcia? Otóż za zwierzęta bezdomne uznaje się takie zwierzęta domowe lub gospodarskie, które uciekły, zabłąkały się lub zostały porzucone przez człowieka, a nie ma możliwości ustalenia ich właściciela lub innej osoby, pod której opieką trwale dotąd pozostawały (ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt Dz. U. Z 1997 r., nr 111, poz. 724).

    O tym, że problem bezdomności istnieje i dotyczy także naszej Gminy, wie każdy mieszkaniec naszego regionu. Wielu zna osobiście lub ze słyszenia osoby o wielkim sercu, które starają się pomagać na własną rękę bezdomnym zwierzętom. Tacy społeczni opiekunowie „niczyich” zwierząt, głównie kotów, dokarmiają je, zapewniają opiekę, organizują budki, pomagają przetrwać zimę, opiekują się młodymi. Jednak aby skutecznie przeciwdziałać bezdomności wśród zwierząt, należy podjąć bardziej skuteczne kroki. Najważniejsza w walce z bezdomnością jest sterylizacja i kastracja tych zwierząt. Od nas bowiem zależy uregulowanie problemu rozrodczości. Najbardziej naglącą kwestią jest neutralizacja kocich populacji. Przez sterylizację wolno żyjących kocic możemy skutecznie zapobiec narodzinom kolejnych niechcianych miotów. Systematycznie i sprawnie przeprowadzona akcja może zniwelować problem bezdomności i sprawić, że na naszych oczach nie będą więcej rozgrywały się kocie czy psie tragedie.

    Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami w Polsce Koło w Policach jako jedno z zadań priorytetowych uznaje sprawę kontrolowania przyrostu naturalnego wśród bezdomnych zwierząt. Drugą równie ważną sprawą jest adopcja zwierząt. Poszukiwane są nowe domy dla niechcianych psów i kotów – to tzw. adopcja stała oraz domy do adopcji tymczasowej, w ramach której chętne osoby opiekują się przez parę dni zwierzętami po zabiegach, głównie po sterylizacji. Dzięki informacjom pozyskiwanym przez polickich wolontariuszy TOZ-u, udaje się docierać do społecznych opiekunów kotów.

   Polickie Koło TOZ-u zdobyło niewielkie jak dotychczas finanse na sterylizację wolno żyjących kocic. Jednak środki przeznaczane na ten cel to wciąż kropla w morzu potrzeb. Kocic do sterylizacji jest bardzo dużo, tylko wspólnymi siłami możemy sprawić, aby problem bezdomności zwierząt w naszej Gminie z roku na rok malał. Członkowie polickiego TOZ-u wciąż docierają do osób, które pomagają bezdomnym zwierzętom. Tworzony jest rejestr społecznych opiekunów i rejestr kocich populacji, który umożliwi kontrolę nad przyrostem naturalnym bezdomnych kotów. Wszystkie osoby, które z dobrego serca pomagają kotom lub te, które znają kogoś, kto niesie pomoc takim zwierzętom, prosimy o kontakt z TOZ Koło w Policach. Dyżury pełnimy w każdy wtorek miesiąca w godzinach 17-18, w siedzibie przy ulicy Bankowej 11A/9.

    Sterylizacja to pierwszy i bardzo skuteczny krok w zapobieganiu bezdomności wśród czworonogów. Od nas samych zależy liczba niechcianych zwierząt, dlatego wspólnie postarajmy się zawalczyć o poprawę sytuacji bezdomnych psów i kotów.



    Aby dobrze przygotować zwierzę do zabiegu, należy minimum 12 godzin przed planowaną sterylizacją odstawić zwierzęciu jedzenie, a na 2 godziny przed zabiegiem również wodę. Suka nie może być w trakcie cieczki, a kotka w czasie rui. Po szczegółowe informacje najlepiej zgłosić się do lekarza weterynarii. W Policach mamy do wyboru dwa gabinety weterynaryjne.

    Dzięki Waszym informacjom będzie można stworzyć pełniejszy rejestr kocich rodzin i sterylizować wolno żyjące kocice, aby móc walczyć z niepożądaną rozrodczością bezdomnych zwierząt. Natomiast spis społecznych opiekunów zwierząt pozwoli rozeznać się w skali tego zjawiska, by w przyszłości pomagać tym osobom, odciążać je w opiece nad kotami oraz dostarczać karmę i inne potrzebne dla zwierząt środki.

    Pamiętajmy również, że problem sterylizacji czy kastracji dotyczy nie tylko bezdomnych zwierząt. 24 marca obchodzony był Ogólnopolski Dzień Sterylizacji Zwierząt. Miał on na celu zachęcać odpowiedzialnych właścicieli czworonogów do przeprowadzania tego zabiegu, ponieważ niesie on ze sobą wiele dobrego. Przede wszystkim znaczenie poprawia zachowanie zwierząt. Zmniejsza agresję u psów i kotów, sprawia, że zwierzęta są bardziej przywiązane do swoich opiekunów. Wysterylizowana suka czy kotka nie wymaga ciągłego nadzoru, nie przyciąga swoim zapachem samców, jest spokojniejsza i zdrowsza. Sterylizacja zapobiega bowiem nowotworom narządów rodnych i schorzeniom prostaty. Znika problem ciąż urojonych, krwawych plam pozostawianych w całym mieszkaniu czy przeraźliwego miauczenia kotek w czasie rui. Sterylizacja uznawana jest za najbardziej humanitarną metodę redukowania rozrodczości zwierząt, zarówno tych pańskich, jak i bezpańskich. To ważne zwłaszcza w przypadku bezdomnych kotek, bo tylko poprzez ten zabieg chirurgiczny możemy ustabilizować populację dziko żyjących zwierząt.

    Warto zaznaczyć, że zwierzęta sterylizowane w młodym wieku znacznie szybciej wracają do zdrowia, w przypadku starszych zabieg jest bardziej skomplikowany, a przez to i droższy. Jednak korzyści wynikające ze sterylizacji zwierząt są na tyle przekonywające, że powinny zachęcić każdego odpowiedzialnego właściciela czworonoga do przeprowadzenia takiego zabiegu. Nie sugerujmy się własnymi emocjami i potrzebami seksualnymi! W przypadku zwierząt nie ma żadnego pożytku wynikającego z aktywności seksualnej. Wyjątkiem są oczywiście wszelkiego rodzaju hodowle zwierząt, nastawione na reprodukcję. Jednak w pozostałych przypadkach więcej przemawia za przeprowadzeniem sterylizacji. U większości zwierząt zabieg ten eliminuje niepożądane i natarczywe zachowania seksualne, nie wpływa jednak na temperament i inteligencję naszego zwierzęcia. Nie należy obawiać się także tego, że pies po kastracji przestanie być dobrym stróżem. Agresja terytorialna nie ulegnie zmianie. Mało tego: zwierzę stanie się bardziej przywiązane do swoich właścicieli, przestanie wałęsać się i angażować w niepotrzebne konflikty czy rywalizacje o względy suk z innymi psami. Warto więc rozważyć możliwość poddania naszego pupila sterylizacji.

    Wszystkich chętnych do nawiązania współpracy z Towarzystwem Opieki nad Zwierzętami w Polsce Kołem w Policach prosimy o kontakt pod nr telefonu 517 910 923.

   Osoby pragnące wspomóc akcję sterylizacji bezdomnych kotek mogą dokonać wpłaty na konto TOZ-u Koła w Policach:

LUKAS Bank S.A.
26 1940 1076 3025 4299 0000 0000

__________________________________________________________________________________________________________


 Zalety sterylizacji i kastracji


    Zabieg sterylizacji u zwierząt domowych, mimo swoich niewątpliwych zalet, budzi jeszcze wiele kontrowersji wśród właścicieli zwierząt. Związane jest to głównie z wieloma mitami i nieuzasadnionymi obawami. Wiele osób jest nadal przekonanych, że wyrządzają swojemu pupilowi niebywałą krzywdę poprzez tę skomplikowaną i niezgodną z naturą operację pozbawiającą zwierzę możliwości rozrodczych. Otóż nic bardziej mylnego. Lekarze weterynarii są zobowiązani pomagać zwierzętom, a nie wyrządzać im krzywdę i okaleczać na cale życie.

 

Najważniejsze zalety sterylizacji i kastracji to:

 

Niedopuszczanie do niekontrolowanego rozmnażania zwierząt

Zwierzęta nie potrafią same kontrolować urodzeń, a niewysterylizowana suka, bądź kotka, kierując się instynktem zachowania gatunku potrafi dwa razy w roku zajść w ciążę i wydać do 12 potomków w jednym miocie. Warto zastanowić się, czy każde spośród takiej liczby urodzonych zwierząt znajdzie nowy dom oraz w jakie ręce trafi. Często widać na ulicach bezpańskie zwierzęta wałęsające się w poszukiwaniu jedzenia. Natomiast większość schronisk dla bezdomnych zwierząt jest przepełnionych i ze względów finansowych usypia się setki niechcianych zwierząt rocznie! Sterylizacja ograniczając liczbę urodzin przyczynia się do zmniejszenia skali tego dramatycznego problemu.

 

Zaoszczędzenie stresu rozrodczego naszym pupilom

W okresie godowym organizm zwierząt wytwarza wiele hormonów płciowych, powodujących dojrzewanie komórek rozrodczych, ale również wyzwalających jeden z najsilniejszych zwierzęcych instynktów - instynkt rozmnażania. Pod wpływem tego instynktu samice stają się atrakcyjne dla samców i zwierzęta za wszelką cenę próbują znaleźć partnera. Zarówno psy, jak i suki przestają słuchać swoich właścicieli na spacerach, staja się bardziej agresywne, niszczą mieszkanie, nie czują głodu, ani strachu przed obcymi miejscami, są skłonne do ucieczek i walk, co skończyć się może niejednokrotnie kalectwem lub śmiercią osobnika. Kocury potrafią zdemolować mieszkanie oraz znaczyć teren oddając cuchnący mocz w miejscach, w których nigdy tego nie robiły, mogą oddalać się od miejsca zamieszkania nie powracając przez kilka dni i toczyć walki o terytorium z innymi kocurami, co również może doprowadzić do kalectwa i śmierci zwierzęcia. Kocice nękają swoich właścicieli nienaturalnymi zachowaniami, głośnym miauczeniem oraz pomiaukiwaniem, które może trwać całymi dniami, a nawet w nocy. Zwierzęta sterowane w ten sposób poprzez nadrzędne instynkty bardzo się męczą nie mogąc zaspokoić potrzeby zachowania gatunku.

 

Ograniczenie rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych i pasożytniczych w naszym środowisku

Bezpańskie zwierzęta, nad którymi nie ma jakiejkolwiek opieki i kontroli, są istnym rezerwuarem różnych chorób infekcyjnych i inwazyjnych, a przez przemieszczanie się w różne miejsca odpowiadają za rozsiewanie tych chorób w środowisku, co stanowi potencjalne zagrożenie epidemiologiczne dla innych zwierząt i człowieka (choroby odzwierzęce).

 

Zdrowie naszych zwierząt domowych:

Ochrona suczki i kotki przed endometriozą i ropomaciczem

 

Ropomacicze może się przytrafić każdej suczce i kotce, bez względu na jej wiek, na to, czy miała potomstwo, czy nie, na to, czy miewa ciąże urojone, czy nie i bez względu na to, jaka jest jej ogólna kondycja zdrowotna. To groźna choroba, może doprowadzić nawet do śmierci zwierzęcia. Czasem na ratunek może być zbyt późno. Zwłaszcza, jeśli mamy do czynienia z ropomaciczem zamkniętym, które nie daje żadnych jednoznacznych objawów. Nie każdy właściciel w porę zorientuje się, że z suczką lub kotką dzieje się coś niedobrego, nie każdy lekarz weterynarii postawi właściwą diagnozę.

 

Najczęściej jedynym ratunkiem jest szybka sterylizacja. Niestety wtedy zabieg jest już trudniejszy, niż u zdrowej suczki lub kotki. Macica jest wypełniona ropą, a co za tym idzie bardziej krucha. Suczka lub kotka jest osłabiona chorobą, więc jej organizm gorzej znosi narkozę, a rekonwalescencja po zabiegu trwa dłużej.

 

Sterylizacja chroni przed endometriozą i ropomaciczem w stu procentach, ponieważ podczas zabiegu macica jest usuwana.

 

Ochrona przed nowotworami oraz zcystowacieniem narządów rozrodczych i gruczołów płciowych

 

Psy i kocury również mają swoje "płciowe " przypadłości, które mogą skończyć się nawet śmiercią zwierzęcia. O wiele prościej niż leczyć, jest zapobiegać tym chorobom. Logiczne jest, że jeśli suczka lub kotka nie ma jajników, czy macicy, a pies czy kocur jąder i najądrzy to nie może na nich pojawić się cysta bądź nowotwór.

 

Ochrona przed nowotworem gruczołu mlekowego u suk i kotek oraz czynnościowemu lub nowotworowemu rozrostowi prostaty u psów i kocurów

 

Najnowsze badania dowodzą, że wczesna sterylizacja zwierząt niemal w stu procentach chroni je przed tymi groźnymi chorobami. Im później wykonuje się zabieg, tym jego funkcja ochronna jest mniejsza.

 

Zapobieganie ciążom urojonym u suk i kotek

 

Ta przypadłość jest nie tylko uciążliwa dla właściciela suczki bądź kotki, ale również szkodliwa dla zdrowia jej samej. Ciąże urojone nie pozostają też bez wpływu na psychikę samicy. Sterylizacja całkowicie eliminuje tę przykra przypadłość. Urojone ciąże zwiększają ryzyko nowotworów gruczołu mlekowego.

 

Zachowanie zwierząt po zabiegu

Wysterylizowana samica staje się stabilniejsza psychicznie. Wykastrowany samiec staje się mniej pobudliwy, nie wdaje się w bójki o sukę czy kotkę z innymi samcami (staje się ogólnie mniej agresywny w stosunku do innych zwierząt), nie ma skłonności do włóczęgostwa, ma mniej dominujący charakter (ale wbrew ogólnie panującej opinii, nie jest spolegliwy i "nie do życia"), staje się bardziej stabilny psychicznie, bardziej oddany człowiekowi, bardziej skłonny do współpracy z człowiekiem, lepiej koncentruje się na zadaniach, jakie ma do wykonania, jest więc łatwiejszy do upilnowania, nie grozi mu śmierć pod kołami samochodu, czy pobyt w schronisku, gdzie trafił, ponieważ uznano go za bezdomnego. Trzeba jednak pamiętać, że z wiekiem takie zachowania mniej są sterowane hormonami płciowymi - testosteronem lub estrogenami, a stają się raczej wyuczonym nawykiem.

 
Kastracja lub sterylizacja w późnym wieku może więc nie przynieść oczekiwanych efektów "wychowawczych", niemniej jednak wciąż będzie chroniła naszego pupila przed przypadłościami zdrowotnymi!

Opracowane na podstawie:
lek.wet. Adam Czerwiński
stud.wet. Marcin Czerwiński
http://www.lecznica-homeopatia.pl
lek.wet. Marek Pasiak
http://www.lekwet.siedlce.pl

__________________________________________________________________________________________________________


 Wady sterylizacji i kastracji


Ryzyko związane z narkozą

Istnieje, jak przy każdym innym zabiegu wykonywanym w znieczuleniu ogólnym. Ryzyko jest minimalne, a można je jeszcze dodatkowo zmniejszyć przygotowując psa w odpowiedni sposób do operacji. Sam zabieg nie jest zbyt skomplikowany, doświadczony lekarz weterynarii przeprowadza go w ciągu kilkunastu, a najwyżej kilkudziesięciu minut, więc pies jest poddany narkozie tylko w krótkim okresie czasu.

 

Skłonność do nadwagi

Po zabiegu sterylizacji lub kastracji zwierzak może mieć przez kilka miesięcy większy apetyt (na skutek zmian poziomu hormonów płciowych) i należy uważać, aby nie podawać swojemu pupilowi większej ilości jedzenia niż zwykle. Jeśli widać tendencję do tycia, to warto kupić zwierzakowi specjalną dietę o obniżonej ilości kalorii.

U wysterylizowanych suk może nastąpić powikłanie w postaci nietrzymania moczu. Na szczęście ten problem występuje u około 2% wysterylizowanych suczek. Nie jest to poważne schorzenie, można to w pełni wyleczyć.

 



Reasumując, kastracja i sterylizacja mają o wiele więcej zalet niż wad. Plusy tych zabiegów są dla zdrowia i samopoczucia pupili o wiele bardziej znaczące, niż minusy.



Opracowane na podstawie:
lek.wet. Marek Pasiak
http://www.lekwet.siedlce.pl

__________________________________________________________________________________________________________


 Przygotowanie do zabiegu



Psy i kocury
Najlepszy wiek na poddanie zabiegowi sterylizacji to odpowiednio: 7-12 miesięcy dla psa, 6-8 miesięcy dla kocura

Suczki i kotki
Większość specjalistów uważa, że należy przeczekać pierwszą cieczkę/rujkę zanim wykona się zabieg.
Co prawda istnieją prace naukowe w których autorzy dowodzą, że wczesna kastracja (w wieku 7 tygodni) nie jest szkodliwa dla zdrowia, są jednak również takie, których autorzy wiążą z tak wcześnie wykonanym zabiegiem pewne komplikacje zdrowotne (stany zapalne skóry w okolicy sromu, nietrzymanie moczu).

Przeciwskazania
Nie powinno się sterylizować kotek karmiących: przede wszystkim ze względu na szereg możliwych powikłań, ale również dlatego, że nieświadomie możemy narazić w ten sposób na śmiertelne niebezpieczeństwo ich potomstwo. Odławiając wolno żyjącą kotkę w celu sterylizacji pamiętaj zawsze, aby dokładnie sprawdzić, czy gdzieś w pobliżu nie znajdują się jej kociaki, którym zabierzesz mamę - a więc pozbawisz pokarmu!
Zabieg należy również przesunąć, jeżeli samica ma ruję, albo objawy ciąży urojonej. Późna ciąża również jest przeciwwskazaniem jeśli chodzi o wykonywanie tego zabiegu (we wczesnej ciąży jest on dopuszczalny i bardziej humanitarny niż usypianie maluchów zaraz po urodzeniu).
Zabiegu nie powinno się przeprowadzać u zwierząt w podeszłym wieku i ciężko chorych.

Przed zabiegiem
Ważne jest, aby w momencie zabiegu zwierzak był zdrowy i odrobaczony (jest to w końcu operacja). Jeśli mamy jakieś podejrzenia,  przed operacją kot lub pies powinien być dokładnie zbadany - przede wszystkim musi zostać sprawdzony układ krążenia oraz oddychania. Czasem np. w przypadku nerwowych czy agresywnych zwierząt, które badanie przed zabiegiem bardzo stresuje, odstępuje się od niego i najpierw podaje im leki uspokajające tzw. przeciwlękowe, a dopiero potem, kiedy już uspokoją się, przeprowadza badanie. Takie postępowanie jest czasem najwłaściwsze także w przypadku zwierząt z chorym sercem. U młodych zwierząt dobrej kondycji  niekonieczne jest wykonywanie badań dodatkowych przed zabiegiem (choć zawsze jest to wskazane).

W dniu operacji kot lub pies nie może nic jeść - głodówka musi trwać minimum 12 godzin. Wolno mu tylko pić wodę - w dowolnych ilościach, ale na 4 godziny przed planowanym zabiegiem należy ją odstawić. Takie postępowanie ma na celu zmniejszenie ryzyka komplikacji okołooperacyjnych. Po pierwsze - niektóre leki stosowane podczas narkozy mogą wywołać wymioty i jest to bardziej prawdopodobne, jeśli w żołądku znajduje się pokarm. Po drugie - większość leków powoduje spowolnienie pracy jelit - jeśli znajduje się w nich pokarm, będzie on zalegał i stanie się bardzo dobrą pożywką dla bakterii. W takiej sytuacji, w ciągu 12-24 godzin po zabiegu, może pojawić się biegunka, opóźniając rekonwalescencję zwierzęcia.

Zabierz ze sobą kocyk! Zoperowane zwierzę powinno być ciepło przykryte, aby zapobiec wychłodzeniu ciała, będącego ubocznym skutkiem narkozy.

Opracowane na podstawie:
www.vetserwis.pl
lek.wet. Lidia Lewandowska
www.lecznica-oaza.strefa.pl

__________________________________________________________________________________________________________


 Opieka po zabiegu


    Zarówno kastracja kocura, jak i sterylizacja kotki wymagają podania zwierzęciu znieczulenia ogólnego. Chociaż sam zabieg kastracji nie jest skomplikowany (sterylizacja kotki to poważna ingerencja chirurgiczna!) to nawet kocur może czuć się fatalnie tuż po wybudzeniu. Aby zapewnić zwierzakom maksymalny komfort psychiczny i fizyczny w tych trudnych dla nich chwilach, trzeba wiedzieć, jak z nimi postępować i na co uważać.

Pierwszy dzień
Najważniejsze, by wykastrowany kocur lub wysterylizowana kotka miały ciszę i spokój. Nie powinny ich niepokoić inne zwierzęta ani małe dzieci. Nie powinny też mieć możliwości swobodnego poruszania się po całym mieszkaniu. Po wybudzeniu z narkozy koty są bardzo osłabione, ledwo trzymają się na nogach. Poza tym mają zaburzony wzrok i błędnie oceniają odległości, więc jeżeli przyjdzie im do głowy wskoczyć na przykład na stół, może to się dla nich bardzo źle skończyć. Najbezpieczniej będzie umieścić kota w niezbyt ciasnej klatce, której dno wyściełamy gazetami lub przeznaczonym na zmarnowanie ręcznikiem lub kocem. Jeżeli nie mamy dobrej klatki i możemy przez cały dzień pilnować pupila, wystarczy niewielkie, ciepłe i suche pomieszczenie pozbawione sprzętów, na które dałoby się wyskoczyć. Jeżeli kot nie jest jeszcze do końca wybudzony, należy go okryć, by nie przeziębił się. Do kota (zwłaszcza nie do końca wybudzonego) warto często zaglądać, a nawet cicho mówić. Kot w tej mało komfortowej sytuacji potrzebuje ciepła i wsparcia osoby, której ufa.

Korzystanie z kuwety
Kot prawdopodobnie nie będzie miał siły, żeby samodzielnie skorzystać z kuwety. Trzeba pozwolić mu spokojnie załatwić się na gazety lub ręcznik. Niestety, nie każdy kot przystanie na taką propozycję. Koty to czyściochy i czasami wolą cierpieć, niż pobrudzić siebie lub choćby podłogę. Jeżeli kot usilnie stara się dowlec do pomieszczenia, w którym do tej pory załatwiał się, delikatnie przenosimy go na rękach do wymarzonej kuwety. Potem, naturalnie, zabieramy go z powrotem do klatki lub zamkniętego pomieszczenia. Po kilku godzinach od wybudzenia, gdy kot zaczyna trzymać się na nogach, kuwetę umieszczamy w jego pobliżu, aby sam mógł z niej korzystać. Jeżeli to możliwe, to zamiast żwirku w kuwecie umieszczamy gazety - w ten sposób unikniemy przyklejania się drobinek do ran.

Karmienie
Kotu po zabiegu nie podaje się jedzenia, dlatego do klatki lub pokoiku, którym jest zamknięty, nie wstawiamy miseczki karmą. Wodę można podać już w kilka godzin od operacji, ale karmę dopiero po około 12 godzinach, a najlepiej następnego dnia. Karma powinna być mokra i lekkostrawna, koniecznie w niewielkich ilościach. Suchą karmę można podać po około 72 godzinach od operacji.

Rany pooperacyjne
W ciągu kilku dni po zabiegu trzeba zwracać baczną uwagę, czy kocur lub kotka nie wylizują swojej ranki pooperacyjnej. Jeżeli zwierzak zbyt bardzo interesuje się swoim szwem, zakłada się specjalny kubraczek (kotki) lub kołnierz (kocurki). Kubraczek warto założyć zresztą nawet wówczas, gdy kotka nie wygląda na zainteresowaną szwem, gdyż bardzo łatwo może zakazić ranę w inny sposób (choćby w kuwecie lub w zabrudzonym przedpokoju). Ranę trzeba kontrolować dwa razy dziennie, w razie potrzeby przemywać roztworem Rivanolu. Jeżeli szwy nie były rozpuszczalne - trzeba będzie wrócić do weterynarza na ich usunięcie. O tym, kiedy to nastąpi, zadecyduje lekarz, z reguły jest to 7-14 dni po zabiegu.

Następne dni po zabiegu
Z reguły już dzień po zabiegu koty zachowują się w miarę naturalnie. Można je wtedy wypuścić z klatki lub małego pomieszczenia, w którym się znajdowały. Przez następne dni warto jednak pilnować, by nie przesadzały z akrobacjami. Dotyczy to zwłaszcza kotek, u których operacja była znacznie poważniejszym zabiegiem chirurgicznym niż kastracja kocurów.
Źródło:
http://pl.euroanimal.eu

__________________________________________________________________________________________________________

[NIKA]

Bardzo dobrze, że tak fajnie wszystko tu opisałaś.
Teraz więcej osób zapozna się ze szczegółami, które mogą wpłynąć na ich decyzję.

[tatankas]

Ja mam sunię wysterylizowaną,zabieg miała miesiąc temu.Po pierwszej cieczce dostała ciążę urojoną,dwa miesiące później był zabieg.Ma aktualnie 14 miesięcy i czuje się świetnie.Charakter się nie zmienił ani do dzieci,ani do psów.Jest taka jak była,a tego właśnie większość się boi.

Mam jeszcze jeden interesujący artykuł:

Kastracja i sterylizacja - zalety, wady oraz mity!!!


Autor: Ione L. Smith, amazondoc@geocities.com
Tłumaczone z: http://www.geocities.com/~amazondoc/ETD … ayinfo.php
żródło : lista dyskusyjna "Psia kość"

..............................................................................................................................................................

ZALETY STERYLIZACJI

1. Sterylizacja młodej suki zapobiega większości nowotworów sutka.
Sterylizacja suki przed jej pierwszą cieczką zmniejsza ryzyko wystąpienia nowotworu sutka 200 razy w porównaniu do niesterylizowanych suk. Sterylizacja wykonana pomiędzy pierwszą a drugą cieczką zmniejsza to ryzyko 13 razy (Schneinder 1969, Schneinder 1970). Rak sutka jest najczęstszym rodzajem pojedyńczego raka (single type of cancer), występującego u niesterylizowanych suk (Bastianello 1983, Kusch 1985).

2. Sterylizacja zapobiega chorobom macicy, takim jak ropomacicze i nowotwory.
Ropomacicze jest poważną infekcją, która zazwyczaj jest zwykle kosztowna w leczeniu oraz nierzadko kończy się smiercią zwierzęcia. Jest to częsta choroba niesterylizowanych suk, pojawiająca się najczęściej po cieczce. Nowotwór macicy zdarza się u psów względnie rzadko, jednak jest równie kosztowny w leczeniu i niebezpieczny dla zdrowia zwierzęcia, co ropomacicze. Podczas sterylizacji macica jest usuwana, dzięki czemu likwidujemy szanse wystąpienia tych chorób, a także mięsaka Sticker'a, torbieli jajników, zapalenia sutka, nowotworu jajników, skrętu macicy i wypadnięcia pochwy.

3. Wysterylizowane/wykastrowane zwierzęta nigdy nie spłodzą niechcianych potomków.
Miliony zdrowych psów są każdego roku zabijane w schroniskach na całym świecie. W 1991 roku około jedną trzecią wszystkich przypadków śmiertelnych wśród psów i kotów w USA stanowiły zdrowe zwierzęta uśpione w schroniskach (Koltveit 1991, Olson 1991). Miliony zdrowych psów są zabijane co roku tylko dlatego, że nie ma dla nich wystarczającej ilości domów. 11 - 19 milionów psów i kotów rocznie ginie w schroniskach w USA (National Council 1994).

Zdajmy sobie z tego sprawę. Wokół nas jest o wiele za dużo niechcianych psów. Wysterylizowane/ wykastrowane osobniki nigdy nie przyczynią się do pogorszenia tego problemu. Wielu ludzi uważa się za odpowiedzialnych właścicieli, którzy nie dopuszczą nigdy do przypadkowego rozmnożenia swoich psów. Jednak schroniska są pełne szczeniaków. Wypadki zdarzają się często. Suki w cieczce podkopują ogrodzenia, przeskakują ponad nimi, wydrapują pazurami wyjścia, a nawet potrafią kopulować przez ogrodzenie, jeśli nie mają innego wyjścia. Samce posuwają się do takich samych skrajności, by dostać się do suki w cieczce.

4. Niesterylizowane suki mają dwa razy w roku cieczkę, która trwa od dwóch do trzech tygodni.
Gdy suka ma cieczkę, trudno z nią spacerować, nawet na smyczy. Niekastrowane samce zostaną przywabione jej zapachem i mogą nawet próbować ją pokryć w czasie waszego spaceru. Niebezpiecznie jest nawet zostawić wówczas sukę na ogrodzonym terenie, gdyż zarówno suki jak i psy potrafią podkopać się pod płotem, przeskoczyć go, a nawet kopulować przez nie.

Gdy suka ma cieczkę zostawia plamy krwi w całym domu, jeśli nie zabezpieczymy jej specjalnymi majtkami. W tym czasie może ona być niespokojna oraz sfrustrowana. W czasie cieczki należy sukę odseparować od niewykastrowanych psów, z którymi zwykła się bawić, nie może ona również uczestniczyć w zajęciach ze szkolenia, w zawodach lub konkursach.

5. Kastracja zapobiega większości schorzeń gruczołu kroko-wego u samców.
Prostata, u starszych, niekastrowanych psów często ulega powiększeniu lub infekcjom. Choroby takie jak powiększenie gruczołu krokowego, ostre lub przewlekłe zapalenie prostaty, nowotwory gruczołów okołoodbytowych oraz ropnie gruczolu krokowego są częste. Większość tych schorzeń nie występuje u psów kastrowanych (Cowan 1991, Krawiec 1992, 1994).

6. Kastracja zmniejsza agresję psów.
Problem agresji jest bardzo powszechny wśród niekastrowanych psów. Składa się nań agresja dominacyjna (Line 1986, Crowell-Dawis 1991), agresja na tle lękowym (Galac 1997), agresja w stosunku do innych samców (Hopkins 1976) i inne jej rodzaje (Neilson 1997). Kastracja to znaczący element leczenia i zapobiegania agresji. Średnio 50% - 75% psów, które zostały wykastrowane z powodu takich problemów wykazuje poprawę zachowania, a nawet całkowity zanik agresji. Rzecz jasna, że szkolenie jest tutaj rówież wielką pomocą. (Askwe 1992, Beaver 1983, Blackshaw 1991, Crowell-Davis 1991, Fry 1987, Knol 1989, Line 1986, Neilson 1997)

7. Kastracja samców zmniejsza włoczęgostwo, znaczenie moczem mebli oraz zachowania pseudokopulacyjne.
Większości zalet kastracji, jako pomocy w radzeniu sobie z problemami behawioralnymi, znanych jest od lat. Mowa tu o zmniejszeniu agresji, włóczęgostwa, zachowań pseudokopulacyjnych oraz niszczenia przedmiotów (Combemale 1929, Hatr 1976, Heidenberger 1990, Hopkins 1976, Maarschalkerweerd, Neilson 1997, etc).

8. Kastracja całkowicie zapobiega nowotworowi jąder u psów.
Nowotwór jąder jest najczęstszym rodzajem nowotworu u psów w okresie reprodukcyjnym, oraz najczęstszym rodzajem nowotworu u wszystkich niekastrowanych samców (Bastianello 1983, Kusch 1985). Kastracja, usuwając jądra, likwiduje ryzyko wystąpienia tej choroby.

9. Kastracja/sterylizacja może zapobiec lub pomóc w lecze-niu innych schorzeń, zarówno zakaźnych jak i niezakaźnych.
Niektóre niekastrowane samce cierpią na zespół feminizacyjny związany z zaburzeniami wydzielania hormonów płciowych w przypadku nowotworów jąder. To schrorzenie nie występuje u psów kastrowanych w młodym wieku (Dorn 1985). Starsze, niekastrowane psy mają również skłonność do przepukliny krocza, której również zapobiega kastracja (Dorn 1985). Istnieje również kilka innych chorób związanych z hormonami płciowymi, którym zapobiega kastracja/sterylizacja (Heider 1990).

Niektóre rasy psów mają skłonności do problemów skórnych, którym zapobiega się lub leczy poprzez sterylizację (Albanese 1997, Kunz).

10. Sterylizacja/kastracja przedłuża życie zwierzęcia.
Sterylizowane/kastrowane psy zwykle żyją dłużej o około 2 lata w porównaniu z niekastrowanymi osobnikami (Bronson 1981, Kraft 1996).

WADY STERYLIZACJI

1. Zwierzęta sterylizowane/kastrowane mają skłonność do otyłości.
To prawda, że psy po kastracji i suki po sterylizacji mają większą skłonność do odkładania tkanki tłuszczowej (Fettman 1997, Root 1995). Brak hormonów płciowych może wpłynąć na obniżenie metabolizmu (Flynn 1996), jednak niektórze badania jednak nie stwierdzają różnic w wadze zwierząt sterylizowanych (Salmeri 1991a).

Z drugiej strony, psy są zazwyczaj sterylizowane zaraz po osiągnięciu dojrzałości. W tym czasie w ich organizm zaczyna zwalniać i nawet zwierzęta niesterylizowane mogą zacząć przybierać na wadze. Jeśli zauważysz pierwsze objawy otyłości, po prostu zmniejsz mu dzienną dawkę pokarmu oraz zapewnij dużo ruchu.

2. Sterylizowane/kastrowane psy mogą być wyższe niż osobniki niekastrowane/ niesterylizowane.
To prawda, że psy, które były wysterylizowane przed osiągnięciem całkowitej dojrzałości mogą być trochę wyższe niż osobniki niesterylizowane/niekastrowane. Hormony płciowe, w okresie dojrzewania, blokują wzrost kości, więc u psów wysterylizowanych kości rosną trochę dłużej. Róznica we wzroście tych zwierząt jest bardzo niewielka i ma niewielkie znaczenie, zważywszy, że psy kastrowane/sterylizowane nie są psami wystawowymi. Badania nie wykazują żadnych różnic we wzroście w przypadku wykonania zabiegu sterylizacji w wieku 6 - 10 tygodni oraz po 7 miesiącu (Crenshaw 1995, Lieberman 1987).

3. Sterylizowane psy mają problem z trzymaniem moczu.
U niektórych wysterylizowanych psów może wystąpić problem z kontrolowanem wydalania moczu. Dotyczy to zwłaszcza suk, ale zdarza się również u samców (Aaron 1996, Arnold 1997a). Wynika to najprawdopodobniej z tego, że brak hormonów płciowych osłabia miesień zwieracz pęcherza moczowego (Gregory 1994). Jedne badania wskazują, że problem niekontrolowanego oddawania moczu występuje u 20% wszystkich sterylizowanych i kastrowanych psów (Arnold 1997a), inni weterynarze twierdzą, że ten odsetek jest znacznie niższy (Thrusfield 1993).

Na szczęście, problem najczęściej sprowadza się do kilku kropel tu i ówdzie, i leczenie zwykle jest proste i niedrogie, na przykład używając fenylpropanolaminy (Arnold 1997b, Heughebaert 1988). Czasami niezbędne może być podawanie estrogenu. Problem nietrzymania moczu może trwać przez całe życie psa, często jednak zanika po kilku miesiącach lub latach (Heughebaert 1988, Arnold 1989). Warto także pamiętać, że u starszych psów często pojawia się problem niekontrolowanego oddawania moczu, nawet, jeśli nie są one wysterylizowane.

4. Sterylizowane psy mają problem z niedoczynnością tar-czycy.
Niektóre psy, zwłaszcza suki, mogą mieć problem z obniżeniem funkcji tarczycy po sterylizacji (Panciera 1994). Na szczęście problemy z tarczycą można bez problemu leczyć. Niedoczynność tarczycy zdarza się również u psów niesterylizowanych.

5. Suki agresywne, po sterylizacji mogą stać się jeszcze bar-dziej agresywne.
To jest poważny argument przeciwko sterylizacji, dla włascicieli agresywnych suk (O'Farrell 1990). Jeśli jesteś własicielem agresywnej suki, spróbuj uniknąć sterylizacji. Jeśli twoja niesterylizowana suka nie jest agresywna, sterylizacja na pewno nie wzmoże w niej agresji.

6. Sterylizacja to operacja chirurgiczna.
Z każdym zabiegiem chirurgicznym lączy się ryzyko, które wynika zarówno z istoty zabiegu jak i z niebezpieczeństwa związanego z narkozą. Wskaźnik powikłan w przypadku sterylizacji i kastracji jest jednak bardzo niski i poważne komplikacje zdarzają się bardzo rzadko, zwłaszcza w przypadku zastosowania najnowszych technologii medycznych. Znaczące powikłania zdarzają się w około 1 - 4% sterylizacji (Pollari 1995, 1996). Sterylizacja i kastracja są bezpieczniejsze dla zwierzęcia, jeśli przeprowadzone są w młodym wieku (Fagella 1994).

7. Sterylizacja jest droga.
W Polsce sterylizacja i kastracja kosztują od 100 do 400 złotych, w zależności od płci i wzrostu psa oraz od miejsca zamieszkania. Raz w roku Stowarzyszenie Obrońców Zwierząt ARKA przeprowadza ogólnopolską akcję sterylizacji, podczas której wybrane kliniki znacznie obniżają koszt tego zabiegu. W większych miastach działają też fundacje, które pomagają osobom, których nie stać na sterylizację swojego psa. Czasem część kosztów pokrywa gmina. W niektórych miastach sterylizowane/kastrowane psy są zwolnione od podatku. Więcej informacji na ten temat można uzyskać w lokalnym oddziale Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami.

8. Zewnętrzne narządy płciowe psa, który został wystery-lizowany przed osiągnięciem dojrzałości, może być mniejszy.
Członek samca oraz pochwa suki mogą być trochę mniejsze u osobników wysterylizowanych przed osiągnięciem dojrzałości (Salmeri 1991a, 1991b). Ma to zwykłe bardzo małe znaczenie, jednak u ras, które mają skłonność do odkładania kamieni moczowych, na przykład u samców dalmatyńczyków, może być to przyczyną problemów. Bardzo rzadko zdarza się, że u suk wysterylizowanych w młodym wieku, pojawia się podrażnienie skóry w okolicach pochwy (Jagoe 1988).


MITY NA TEMAT STERYLIZACJI

1. Suka powinna mieć przynajmniej raz w życiu szczeniaki, lub przynajmniej jedną cieczkę, zanim zostanie wystery-lizowana.
Ryzyko wystąpienia raka sutka u suki znacznie obniża się, jeśli sterylizacja przeprowadzona została przed pierwszą cieczką. Sterylizacja wyklucza ryzyko licznych powikłań związanych z ciążą, porodem i okresem karmienia. Szczęnięta sterylizowane w bardzo młodym wieku (już od 7 tygodnia życia) znoszą operację sterylizacji duzo lepiej (Faggella 1994, Howe 1997).

Zanim dopuścisz do tego, by twoja suka miała "przynajmniej jeden miot", popracuj jako ochotnik przez jakiś czas w lokalnym schronisku dla bezdomnych zwierząt. Zobaczysz tam mnóstwo szczeniąt i dorosłych psów, które co dzień są zabijane. Rozmnażając swojego psa zwiększasz liczbę niepotrzebnych śmierci oraz ilość psów obciążonych takimi chorobami genetycznymi jak dysplazja stawu biodrowego, zaburzenie krzepliwości krwi, postępujący zanik siatkówki i wiele innych, których można uniknąć w przypadku profesjonalnego planowania hodowli.

2. U kastrowanych psów częściej występuje nowotwór pro-staty.
To nie jest prawdą. Nie ma statystycznie znaczącej różnicy w wystepowaniu raka gruczołu krokowego u psów kastrowanych i niekastrowanych (Obradovich 1987). Różnica występuje jedynie w szybkości rozprzestrzeniania się nowowtworu do płluc u kastrowanych psów (Bell 1991). Natomiast kastracja wyklucza występowanie wszystkich innych schorzeń prostaty (Krawiec 1994).

3. Psy są nieszczęśliwe po kastracji/sterylizacji.
Psy nie są ludźmi. Nie planują posiadania potomstwa, wychowywania go i troszczenia się o nie przez 18 lat, nie marzą też o tym, by pewnego dnia zostać dziadkami. Samce nie zdają sobie nawet sprawy z tego, że szczeniaki, do których narodzenia przyczyniły się, są ich własnym potomstwem. Instynktem rozmnażania psów kierują hormony. Gdy wyeliminujemy hormony płciowe, znika potrzeba rozmnażania się i pies nie odczuwa różnicy.

4. Suka stanie się agresywna po sterylizacji.
Rzadko jest to prawdą. Suka, która jest agresywna przed sterylizacją, może stać się bardziej agresywna po zabiegu. Jednak znakomita większość suk, które nie są agresywne, nie zmienia swego charakteru z powodu sterylizacji.

5. Psy, które są sterylizowane/kastrowane w młodym wieku, są niezrównoważone i mają więcej problemów beha-wioralnych.
Nie ma żadnych konkretnych dowodów na poparcie tej tezy. Psy, które są sterylizowane/kastrowane w okresie szczenięcym, czasem są bardziej aktywne, niż osobniki niesterylizowane/niekastrowane, jednak badania wskazują, że nie ma znaczących różnic w zachowaniu pomiędzy psami kastrowanymi w wieku 7 tygodni, a kastrowanymi w wieku 7 miesięcy (Salmeri 1991a). Poza tym, od lat wiadomo, że kastracja psa pomaga rozwiązać wiele problemów z zachowaniem.

Należy pod uwagę wziąć jeszcze następującą sprawę: psy pracujące (na przykład przewodnicy niewidomych) prawie zawsze są kastrowane. Podobnie psy, które są szkolone w posłuszeństwie. Oczywistym jest, że odpowiedzialna funkcja wymaga od psa wiele dojrzałości oraz opanowanego charakteru. Kastracja w rzeczywistości zwiększa stabilność temperamentu psa, poprzez wykluczenie rozproszeń wynikających z instynktu seksualnego.

6. Problemom behawioralnym psów można zapobiec dzięki dobremu szkoleniu i socjalizacji, więc sterylizacja jest zbędna.
Dobre szkolenie i socjalizacja są rzeczywiście bardzo niezbędne dla zdrowia psa. Jednak, nawet najlepiej wyszkolone psy mogą wykazywać problemy behawioralne. Pamiętaj, że hormony płciowe działają na organizm na podstawowym poziomie, więc często są silniejsze, niż najlepsze szkolenie. Jak wykazują badania, działanie hormonów płciowych, zwłaszcza testosteronu, sprawia, że niewykastrowane psy znajdują się w grupie największego ryzyka jeśli chodzi o wystąpienie agresji (Beaver 1983, Blackshaw 1991, Galac 1997, Line 1986, etc).

7. Jeśli wykastruję swojego psa, nie będzie on mnie już bronił.
W rzeczywistości kastrowane psy mogą być lepszymi obrońcami niż niekastrowane, ponieważ nie podlegają one działaniu popędu płciowego. Zamiast włóczyć się za sukami w cieczce lub wdawać się w walki z innymi samcami, psy kastrowane poświęcają całą swoją uwagę właścicielowi. Faktem jest, że niedawne badania wykazały, że kastracja nie odbija się w żaden sposób na agresji względem nieznanych ludzi (Neilson 1997).

8. U wilków, tylko para dominująca rozmnaża się, więc niekastrowany pies nie będzie frustrował się z powodu braku partnerki.
Co robią młode wilki? Albo opuszczają stado, by założyć swoje własne, walczą z osobnikami z wyższych szczebli hierarchii, lub pomagają swoim rodzicom wychować ich potomstwo. Czy zależy nam na tym, aby nasze psy walczyły z nami o hierarchię? Czy chcemy mieć w domu więcej szczeniąt po to, by nasze niewykastrowane psy mogły pomóc je wychowywać? Nie. Chcemy, by nasze psy cieszyły się z tego, że są z nami.

Pamiętać trzeba również o tym, że psy to nie są wilki. Psy zachowują się często znacząco różnie niż wilki, więc nie możemy ich tak prosto porównywać.

9. Mój pies będzie miał na pewno wspaniałe potomstwo/chcę mieć drugiego, takiego samego psa, dlatego chę go rozmnożyć.
Średno 25-30% psów w schroniskach jest rasowych (w Polsce odsetek ten jest dużo mniejszy). Nawet, jeśli twój pies ma rodowód, nie oznacza to jeszcze, że powinien on być rozmnażany. Zanim jakikolwiek pies zostanie dopuszczony do hodowli, właściciel powinien udowodnić jego wartość rozrodczą poprzez wielokrotne wystawianie z dobrymi wynikami oraz testy zdrowotne. Każdy miot powinien udoskonalać rasę.

Poza tym, każdy pies jest inny. Nie ma żadnej gwarancji, że szczenięta będą przypominać swoich rodziców charakterem lub wyglądem, zwłaszcza, jeśli rodzice są psami wielorasowymi.

10. Hodowla psów to świetny sposób na zarabianie pieniędzy.
Na hodowli zarabiają jedynie osoby, które nie dbają o zdrowie psów oraz jakość miotów. Odpowiedzialna hodowla wymaga zarówno wielu badań medycznych i stałej opieki weterynaryjnej, jak i uważnego doboru pod kątem charakterów rodziców. Zastanowić się należy, czy dany miot rzeczywiście wpłynie na rozwój rasy, czy też tylko zasili liczbę psów w schronisku.

Przed rozmnożeniem należy zapłacić za wielorakie badania weterynaryjne, w tym za różne prześwietlenia, badania krwi, testy na takie infekcje jak bruceloza, testy na horoby genetyczne, takie jak na przykład zaburzenie krzepliwości krwi, EKG, USG, pozwalające na wykluczenie wad serca, badania pozwalające wykluczyć wady dna oka, oraz wiele dodatkowych badań, w zależności od rasy psa. Koszty rozmnażania zawierają testy ciążowe, USG pozwalające na śledzenie rozwoju płodów, być może operację cesarskiego cięcia u suki, która nie może urodzić samodzielnie, szczepienia ochronne, odrobaczanie oraz całodobowy nadzór weterynarza w przypadku jakiejś choroby u szczeniąt. Do tego należy dołożyć opłaty za otrzymanie przydomka, koszty wystawiania psa, oraz dużą ilość czasu, którą poświęcić należy na krycie, opiekę nad suką w ciąży, poród, karmienie szczeniąt, sprzątanie kojca, wizyty u weterynarza oraz szukanie domów dla szczeniąt.

11. Moje dzieci powinny zobaczyć cud narodzin.
Po pierwsze, psy najczęściej rodzą się w nocy, gdy dzieci śpią, a suki na poród wybierają ciche i odizolowane miejsce. Jeśli zbyt duża ilość osób będzie przeszkadzać rodzącej suce, może ona zestresować się i odrzucić szczeniaki, a nawet zabić je. Poza tym, co dzień wiele szczeniąt ginie w schroniskach.

Po drugie, jeśli chcesz nauczyć swoje dzieci odpowiedzialności poprzez opiekę nad szczeniakami, wiele maluchów czeka na adopcje w każdym schronisku. Jeśli chcesz zobaczyć cud narodzin, powinieneś przedtem zapoznać się z cudem śmierci, w trakcie kilku tygodni ochotniczej pracy w schronisku.

12. Na pewno uda się nam znaleźć dobre domy dla szczeniąt.
Na każdego szczeniaka, któremu znajdziecie dom, przypada jeden szczeniak, który może zostać uśpiony w schronisku, gdyż nie został adopotowany. Po prostu nie ma wystarczającej ilości domów dla wszystkich szczeniąt. Nawet, jeśli zapomnimy o szczeniakach ze schroniska - czy jesteś pewien, że uda ci się znaleźć naprawdę dobre domy? Czy będziesz miał kontakt z nowymi właścicielami przez całe życie psa? Czy będziesz mógł zabrać szczeniaki z powrotem, jeśli nie będą one odpowiadać nowym nabywcom? Jeśli doprowadziłeś do urodzenia się szczeniąt, jesteś za nie odpowiedzialny przez całe ich życie.

13. Powinniśmy pozwolić psom "iść za głosem natury".
Nie ma nic "naturalnego" w życiu dzisiejszych psów domowych. Powstały one w wyniku wielowiekowej selekcji prowadzonej przez człowieka. Wprowadziliśmy psy do swoich rodzin jako zwierzęta domowe i musimy zapewnić im dobre warunki bytowe. Kastracja i sterylizacja przynoszą psom bardzo wiele korzyści, przy kilku tylko znaczących przeciwskazaniach.

BIBLIOGRAFIA
Aaron, A., K. Eggleton, C. Power, P. E. Holt. (1996). Urethral sphincter mechanism incompetence in male dogs: a retrospective analysis of 54 cases. Veterinary Record , 139(22): 542-546.

Adams, W. M., & DiBartola, S. P. (1983). Radiographic and clinical features of pelvic bladder in the dog. Journal of the American Veterinary Medical Association, 182(11): 1212-1217.

Albanese, F., & Galeotti, F. (1997). Alopecia responding to castration in two Pomeranians. Veterinaria Cremona, No. supl.2: 19-22.

Arnold S. (1997). Urinary incontinence in castrated bitches. Part 1: Significance, clinical aspects and etiopathogenesis. Schweizer Archiv fur Tierheilkunde, 1997;139(6): 271-276.

Arnold, S. (1997). Urinary incontinence in spayed bitches. Part 2. Diagnosis and treatment. Schweizer Archiv fur Tierheilkunde, 139(7): 319-324.

Arnold, S., Arnold, P., Hubler, M., Casal, M., & Rusch, P. (1989). Urinary incontinence in spayed bitches: frequency and breed predisposition. Schweizer Archiv fur Tierheilkunde, 131(5): 259-263.

Askew, H. R. (1992). Effect of castration on behaviour problems in dogs. Kleintierpraxis, 37(12): 863-864.

Bastianello, S. S. (1983). A survey on neoplasia in domestic species over a 40-year period from 1935 to 1974 in the Republic of South Africa. VI. Tumours occurring in dogs. Onderstepoort Journal of Veterinary Research, 50(3), 199-220.

Beaver, B. V. (1983). Clinical classification of canine aggression. Applied Animal Ethology, 10(1-sup-2): 35-43.

Bell, F. W., Klausner, J. S., Hayden, D. W., Feeney, D. A., & Johnston, S. D. (1991). Clinical and pathologic features of prostatic adenocarcinoma in sexually intact and castrated dogs: 31 cases (1970-1987). Journal of the American Veterinary Medical Association, 199(11): 1623-1630.

Bessonov, A. S., Shalmenov, M. S., Prokopic, J., & Sterba, J. (1986). Castration of dogs as a preventive measure against echinococcosis. Proceedings of the second International Symposium on taeniasis cysticercosis and echinococcosis hydatidosis 2 7 December 1985, Czechoslovakia. 1986: 224-230.

Blackshaw, J. K. (1991). An overview of types of aggressive behaviour in dogs and methods of treatment. Applied Animal Behaviour Science, 30(3-4): 351-361.

Brooks, M. (1992). Management of canine von Willebrand's disease. Problems in Veterinary Medicine, 4(4): 636-646.

Bronson, R. T. (1981). Age at death of necropsied intact and neutered cats. American Journal of Veterinary Research, 42(9): 1606-1608.

Coggins, J. R. Effect of season, sex, and age on prevalence of parasitism in dogs from southeastern Wisconsin. Journal of the Helminthological Society of Washington, 65(2): 219-224.

Combemale, P. (1929). Sur la psychophysiologie du chien prive de testicules. / On the psychophysiology of the castrated dog. Comptes Rendus des Seances. Societe de Biologie Paris, 101: 1133-1135.

Cowan, L. A., Barsanti, J. A., Crowell, W., & Brown, J. (1991). Effects of castration on chronic bacterial prostatitis in dogs. Journal of the American Veterinary Medical Association, 199(3): 346-350.

Crenshaw, W. E., & Carter, C. N. (1995). Should dogs in animal shelters be neutered early? Veterinary Medicine, 90(: 756, 758-760.

Crowell-Davis, S. L. (1991). Identifying and correcting human-directed dominance aggression of dogs. Veterinary Medicine, 86(10): 990-998.

Dorn, A., Bone, D., & Bellah, J. (1985). Sex hormone-related diseases treated surgically in male dogs. Modern Veterinary Practice, 66: 727-733.

Fagella, A.M. & Aronsohn, M.G. (1994). Evaluation of anesthetic protocols for neutering 6-to-14-week-old pups. Journal of the American Veterinary Medical Association, 205(2): 308-314.

Fettman, M. J., Stanton, C. A., Banks, L. L., Hamar, D. W., Johnson, D. E., Hegstad, R. L., & Johnston, S. (1997). Effects of neutering on bodyweight, metabolic rate and glucose tolerance of domestic cats. Research in Veterinary Science, 62(2): 131-136.

Flynn, M. F., Hardie, E. M., & Armstrong, P. J. (1996). Effect of ovariohysterectomy on maintenance energy requirement in cats. Journal of the American Veterinary Medical Association, 209(9): 1572-1581.

Fry, P. D. (1987). Antisocial behaviour in the dog. The effects of castration. Veterinary Practice, 19(17): 4-5, 7.

Galac, S., & Knol, B. W. (1997). Fear-motivated aggression in dogs: patient characteristics, diagnosis and therapy. Animal Welfare, 6(1): 9-15.

Gregory S.P. (1994). Developments in the understanding of the pathophysiology of urethral sphincter mechanism in competence in the bitch. British Veterinary Journal, 150(2): 135-150.

Hart, B. L. (1976). Behavioral effects of castration. Canine Practice, 3(3): 10-21.

Heider, H. J. (1990). Castration - therapeutic indications. Kleintierprax is, 35(12): 644-650.

Heidenberger, E., & Unshelm, J. (1990). Changes of behaviour in dogs after castration. Tierarztliche Praxis, 13(1): 69-75.

Heughebaert, A., Cock, I. d., Schepper, J. d., De Cock, I., & De Schepper, J. (1988). Urinary incontinence in spayed bitches and its treatment with phenylpropanolamine. Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift, 57(1): 27-31.

Holt P. E, & Thrusfield, M. V. (1993). Association in bitches between breed, size, neutering and docking, and acquired urinary incontinence due to incompetence of the urethral sphincter mechanism. Veterinary Record , 133(: 177-180.

Hopkins, S. G., Schubert, T. A., & Hart, B. L. (1976). Castration of adult male dogs: effects on roaming, aggression, urine marking, and mounting. Journal of the American Veterinary Medical Association, 168(12): 1108-1110.

Houston, D. M., Ribble, C. S., & Head, L. L. (1992). Risk factors associated with parvovirus enteritis in dogs: 283 cases (1982-1991). Journal of the American Veterinary Medical Association, 208(4): 542-546.

Howe, L. M. (1997). Short-term results and complications of prepubertal gonadectomy in cats and dogs. Journal of the American Veterinary Medical Association, 211(1): 57-62.

Jagoe, J. A., & Serpell, J. A. (1988). Optimum time for neutering. Veterinary Record, 122(18): 447.

Knol, B. W., & Egberink Alink, S. T. (1989). Treatment of problem behaviour in dogs and cats by castration and progestagen administration: a review. Veterinary Quarterly, 11(2): 102-107.

Koltveit, A. J. (1991). Pet overpopulation. Journal of the American Veterinary Medical Association, 198(7): 1151-1243.

Kraft, W., & Danckert, D. (1996). Lifespan of a cat population [in Germany]. Kleintierpraxis, 42(1): 21-28.

Krawiec, D. R. (1994). Canine prostate disease. Journal of the American Veterinary Medical Association, 204(10): 1561-1564.

Krawiec, D. R., & Heflin, D. (1992). Study of prostatic disease in dogs: 177 cases (1981-1986). Journal of the American Veterinary Medical Association, 200(: 1119-1122.

Kunz, E., & Rensing, H. Castration-responsive alopecia in a male Samoyed. Kleintierpraxis, 42(11): 921-924.

Kusch, S. (1985). Incidence of malignant neoplasia in dogs based on PM statistics of the Institute of Animal Pathology, Munich, 1970-1984.

Lieberman, L.L. (1987). A case for neutering pups and kittens at two months of age. Journal of the American Veterinary Medical Association, 191: 518-521.

Line, S., & Voith, V. L. (1986). Dominance aggression of dogs toward people: Behavior profile and response to treatment. Applied Animal Behaviour Science, 16(1): 77-83.

Maarschalkerweerd, R. J., Endenburg, N., Kirpensteijn, J., & Knol, B. W. Influence of orchiectomy on canine behaviour. Veterinary Record, 140(24): 617-619.

The Merck Veterinary Manual, 1991,7th ed, Merck and Co., Inc, Rahway.

Meyers, K. M., Wardrop, K. J., & Meinkoth, J. (1992). Canine von Willebrand's disease: pathobiology, diagnsosis, and short-term treatment. Compendium on Continuing Education for the Practicing Veterinarian, 14(1): 13-22.

National Council on Pet Population Study and Policy, National Shelter Census: 1994 results. Fort Collins, CO.

Neilson, J. C., Eckstein, R. A., & Hart, B. L. (1997).Effect of castration on problem behaviors in male dogs with reference to age and duration of behavior. Journal of the American Veterinary Medical Association, 211(2): 180-182.

O' Farrell, V., & Peachey, E. (1990). Behavioural effects of ovariohysterectomy on bitches. Journal of Small Animal Practice, 31(12): 595-598.

Obradovich, J., Walshaw, R., & Goullaud, E. (1987). The influence of castration on the development of prostatic carcinoma in the dog. 43 cases (1978-1985). Journal of Veterinary Internal Medicine, 1(4): 183-187.

Olsen, P. N., Moulton, C., Nett, T., & al, e. (1991). Pet overpopulation: a challenge for companion animal veterinarians in the 1990s. Journal of the American Veterinary Medical Association, 198(7): 1151-1152.

Panciera D.L. (1994). Hypothyroidism in dogs: 66 cases (1987-1992). Journal of the American Veterinary Medical Association, 204(5): 761-767.

Pollari, F. L., & Bonnett, B. N. (1995). Evaluation of postoperative complication s following elective surgeries of dogs and cats at private practices using computer records. Canadian Veterinary Journal, 37(11): 672-678.

Pollari, F. L., Bonnett, B. N., Bamsey, S. C., Meek, A. H., & Allen, D. G (1996). Postoperative complications of elective surgeries in dogs and cats determined by examining electronic and paper medical records. Journal of the American Veterinary Medical Association, 208(11), 1882-1886.

Root, M. V. (1995). Early spay-neuter in the cat: effect on development of obesity and metabolic rate. Veterinary Clinical Nutrition, 2(4), 132-134.

Salmeri, K. R., Bloomberg, M. S., Scruggs, S. L., & Shille, V. (1991a). Gonadectomy in immature dogs: effects on skeletal, physical, and behavioral development. Journal of the American Veterinary Medical Association, 198(7): 1193-1203.

Salmeri, K.R., Olsen, P.N., & Bloomberg, M.S. (1991b). Elective gonadectomy in dogs: a review. Journal of the American Veterinary Medicine Association, 198(7): 1183-1191.

Schneinder, R., Dorn, C.R., & Taylor, D. (1969). Factors influencing canine mammary cancer development and post-surgical survival rates. Journal of the National Institutes of Cancer, 45: 1249-1251.

Schneinder, R. (1970). Comparison of age, sex and incidence rates in humans and canine breast cancer. Cancer, 26: 419-426.

Shal' menov, M. S. (1984). Castration of dogs as a method of controlling echinococcosis. Byulleten' Vsesoyuznogo Instituta Gel'mintologii im. K.I. Skryabina, No.39: 40-44.

Thomas, J. S. (1996). Von Willebrand's disease in the dog and cat. Veterinary Clinics of North America, Small Animal Practice, 26(5): 1089-1110.

Thrusfield, M. V., Holt, P. E., & Muirhead, R. H. (1993). Acquired urinary incontinence in bitches: its incidence and relationship to neutering practices. Journal of Small Animal Practice, 39(12): 559-566.

[czelentano]

Witam, mam sunię adoptowaną przez TTB.

Jaki jest koszt sterylizacji 12-miesiecznej suni w Policach i Szczecinie?


Jak wygląda sprawa podatku za psa w Policach?
Wiem, że za psy wysterylizowane/adoptowane w Szczecine jest się zwolnionym z tego podatku.

[stokrotka84]

Sterylizacja to koszt od 80 do 100 zł - zalezy gdzie się pójdzie.
Co do rejestracji psiaka w tym roku to 60 zł i to bez względu na to czy wysterylizowany badz wykastrowany czy nie. Ja mam dwa potworki jedne wykastrowane a drugie wysterylizowane i płace razem 120 zł za oba.

[czelentano]

mozna namiary na weta, ktory w tej cenie to zrobi? bo piano do mnie 250-300.

a co z adoptowanymi psiakami, mozna byc zwolnionym?

[kinia]

stokrotka84 gdzie masz takiego taniego weta co prawie za darmo to robi?Ja za sterylizację swojej suki płaciłam 280zł w Szczecinie na Wojska Polskiego dawna Ostrawicka.

[stokrotka84]

Ja sterylizowałam kilka lat temu kiedy nie było na to dużego zapotrzebowania - nie pamiętam już co to był za lekarz. Nie wykluczam że ceny poszły już do góry  z uwagi na bardzo drogie leki, za coś prywatni weterynarze muszą żyć. Kurcze ale nie wierze że ceny poszły o 100% do góry. Podpytaj może u weterynarza w Siedlicach, może da rabacik dla adoptowanego zwierzaka

[Lilly]

100 zl. ? Napewno nie. Wysterylizowanie 3 kg.kotki kosztuje 130 zl. a takiego psa bo napewno jest to Ast kosztuje okolo 300 zl.jak nie wiecej ? To zalezy od wagi suni.

[juras_10]

Witam ja niedawno sterylizowałem suczkę (Shih Tzu waga 5 kg) w Szczecinie na Jarogniewa, zapłaciłem 250 plus 30 antybiotyki.

[tatankas]

Koszt -podatek 60zł za psa,niestety u nas w Policach nie ma znaczenia,czy pies adoptowany,czy nie,czy wysterylizowany,czy nie-za każdego trzeba płacić.Widocznie jesteśmy daleko w tyle nie tylko za UE ale nawet za Szczecinem,który to ma wprowadzone ulgi dla psiaków adoptowanych i wysterylizowanych.

Co do sterylizacji-cena zależna jest od tego ile waży suka,czy są wykonywane jakieś badania przed zabiegiem(badania krwi,osłuchowe serca),oraz od tego ile sunia pozostanie w klinice.
U nas w Policach weci nie robią żadnych badań przed zabiegiem,chyba,że pojedziesz do Szczecina i zrobisz psu na własną rękę.Koszt sterylizacji suni amstaffa jest w granicach 250-300zł jeżeli operacja przebiegnie bez komplikacji.W Szczecinie różnie bywa,zależy czy chcesz wybrać świetną klinikę,czy dobra ci wystarczy.

Swoją sunię sterylizowałam w Klinice na Parkowej.Moja waży około 30kg(+-2kg zależnie od pory roku,intensywności spacerów i zawartości żołądka).Sunię zawiozłam na czczo rano do kliniki,tam na miejscu zrobiono jej badania przed sterylizacją,wysterylizowano,odebrałam wieczorem już wybudzoną w kaftaniku specjalnym,by nie naruszyła rany,ani nie zabrudziła.Na drugi dzień tylko trzeba było na kontrolę wpaść i po 10 dniach na zdjęcie szwów,o ile nie są to szwy rozpuszczalne.Całkowity koszt zabiegu i leków,wizyt wyniósł mnie 500zł.Może dużo,ale wiem,że to jeden z lepszych wetów i klinik.Nie było żadnych powikłań.Operacja była przeprowadzana rok temu.Wszystko jest ok.

Pozdrawiam-tatankas- również wolontariuszka TTB-"Nadzieja Amstaffa Szczecin".

[czelentano]

no jednak police zawodzą, trzeba dać znać w tej materii radnym.

[robaczeq]

co do kastracji,chcialabym wykastrowac rocznego pieska rozmiarów shit-su jak to dzis cenowo wyglada i czy jest mozliwosc przeprowadzenia zabiegu w policach.a moze jakis numer do polickich weterynarzy ktos ma?bylabym wdzieczna.

[tatankas]

Koszt około 180zł myślę,a tel do wet.Sadłowskiego:  604217108

[robaczeq]

Koszt około 180zł myślę,a tel do wet.Sadłowskiego:  604217108

Dziekuje  :flower: